ಸು - ಧಾಮ

 ಸು - ಧಾಮ

ಸುಧಾಮ ಒಬ್ಬ ಬಡ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ. ಕೃಷ್ಣನ ಸಖ.

ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಸಹಪಾಠಿಯೂ ಹೌದು.

ಇಬ್ಬರೂ ಸಾಂದೀಪಿನಿ ಋಷಿಗಳ ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ಇದ್ದವರು.

ಜೊತೆಯಾಗಿ ವಿದ್ಯೆ ಕಲಿತವರು.

ಸಜ್ಜನ ಸಂಗ ಸಿಗುವದೇ ದುರ್ಲಭ.

ಸಜ್ಜನರ ದೊರೆ ಪುರುಷೋತ್ತಮ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನ ಸಖ್ಯ ಸಿಗುವದೆಂದರೆಂತು?!

ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಅವನಲ್ಲಿ ಏನು ಅರ್ಹತೆಗಳು ಇದ್ದವು?

ಸುಧಾಮ ಆಸ್ತಿಕ. ಸದಾಚಾರಿ.

ಪ್ರಮಾಣಿಕ. ವಿನೀತ. ಜ್ಞಾನಿ.

ಕೃಷ್ಣನಲ್ಲಿ ಮಹಾನ್ ಭಕ್ತಿ.

ಗುರುಗಳಲ್ಲಿ ಅಪಾರಗೌರವ. ನಿಷ್ಠೆ.

ವೇದವಿದ್ಯಾ ಪಾರಂಗತರಾದರು.

ಗುರುಕುಲ ವಾಸ ಮುಗಿಯತು.

ಸುಧಾಮ ಮರಳಿ ತನ್ನ ಊರಿಗೆ.

ಕೃಷ್ಣ ಮಥುರೆಗೆ.

ಕಾಲ ಚಕ್ರ ಉರುಳಿತು.

ಕೃಷ್ಣನ ಕಾರ್ಯ ದುಷ್ಟ ಶಿಕ್ಷೆ, ಶಿಷ್ಟ ರಕ್ಷೆ.

ಅಸುರರನ್ನು ತರೆದ.

ಭೂಭಾರ ಇಳುಹಿದ.

ಜಗತ್ ಪ್ರಸಿದ್ಧನಾದ.

ರಾಜ ವೈಭವ.‌

ಸುಧರ್ಮ ಸಭಾಗ್ರಹ.

ಸಾವಿರಾರು ಪತ್ನಿಯರು.

ಉಕ್ಕಿ ತುಳುಕುವ ವೈಭವದ ದ್ವಾರಕೆ.

ಧರೆಗಿಳಿದ ವೈಕುಂಠವದು.

ಮತ್ತೇನು ಕೃಷ್ಣ ರುಕ್ಮಿಣಿ ಸಾನಿಧ್ಯವಿದ್ದ ಮೇಲೆ?

ಇತ್ತ--

ಸುಧಾಮನೂ ಮದುವೆಯಾದ. ಗ್ರಹಸ್ಥಾಶ್ರಮ ಪ್ರವೇಶ.

ಅನರೂಪಳಾದ ಪತ್ನಿ. ಸಾಧ್ವಿ.

ಪತಿವ್ರತೆ. ಅನುಚರಿತೆ.

ಪತಿಯ ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಜ್ಜೆ

ಪತ್ನಿ ಮಕ್ಕಳು ತುಂಬ ಸಂಸಾರ.

ಸುದಾಮ ಅಲ್ಪ ತ್ರಪ್ತ.

ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಹರಿ ಪ್ರಸಾದ.

ಹೆಚ್ಚಿನ ಆಸೆ ಇಲ್ಲ.

ವಿಷಯಾಸಕ್ತನಲ್ಲ.

'ಯಾರನ್ನು ಅನುಗ್ರಹಿಸಬಯಸುತ್ತೇನೆಯೋ

ಅವರ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಅಪಹರಿಸುತ್ತೇನೆ.-'

ಪರಮಾತ್ಮನ ಮಾತು.

ಸುಧಾಮ ಇದಕ್ಕೆ ದೃಷ್ಟಾಂತ.

ಕಡು ಬಡತನ.

ಉಣ್ಣಲು ಊಟವಿಲ್ಲ.

ತೊಡಲು ಬಟ್ಟೆ ಇಲ್ಲ.

ಹರಿದ ಬಟ್ಟೆಯೇ ಭೂಷಣ.

ಕುತ್ಸಿತ ಚೀರ ಅಂದರೆ ಹರಕು ಬಟ್ಟೆ.

ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಕುಚೇಲ.

ನಿಜ ನಾಮ ಸುಧಾಮ.

ಬಡತನದ ಹರಿದ ಬಟ್ಟೆ ತಂದ

ಅಡ್ಡ ಹೆಸರು 'ಕುಚೇಲ.'

ಸುಧಾಮ ನಾಮ ಮರೆಯಿತು.

ಕುಚೇಲ ಪ್ರಚಲಿತ.

ಪತಿ, ಪತ್ನಿಯರು ಉಂಡಿದ್ದಕ್ಕಿಂತ

ಉಪವಾಸ ಇದ್ದದ್ದೇ ಹೆಚ್ಚು.

ಆದರೂ ಮಹಾನ್ ಸಾಧ್ವಿ.

ಒಮ್ಮೆಯೂ ಚ ಕಾರ ಎತ್ತಲಿಲ್ಲ.

ತಕರಾರು ಮಾಡಲಿಲ್ಲ.

ಉಪವಾಸ, ವನವಾಸದಿಂದ ಶರೀರ

ಸೊರಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು.

ಚೈತನ್ಯ ಸೋಲಲಿಲ್ಲ.

ಅದೊಂದು ದಿನ. ಪತ್ನಿಯ ಮಾತು.

:'ಸ್ವಾಮಿ, ದ್ವಾರಕಾಧೀಶ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣ ನಿಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯದ ಸ್ನೇಹಿತ ಎನ್ನುತ್ತೀರಿ.

ಒಮ್ಮೆ ಸ್ವಾಮಿಯನ್ನು ಏಕೆ ಭೇಟಿಯಾಗಬಾರದು?

ಸರ್ವೋತ್ತಮನ ದರ್ಶನ ಲಾಭ.

ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮ ಯೋಗ ಕ್ಷೇಮದ ಹೊಣೆ ಆತನದು.'

ಅವಳ ಮಾತಿಗೆ ಇವನು ಒಪ್ಪಿದ.

ಪ್ರಿಯ ಸಖ. ಮತ್ತೆ ಆತ ಪರಮಾತ್ಮ.

ಬಹು ಕಾಲವಾಯಿತು, ಭೇಟಿಯಾಗಿಲ್ಲ.

ಕೃಷ್ಣನ ದರ್ಶನ ಭಾಗ್ಯವೇ ದೊಡ್ಡ ಲಾಭ.

ಹೋಗೋಣ ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ.

ದೇವರ ಕಡೆಗೆ, ಗುರುಗಳ ಕಡೆ, ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳ ಕಡೆ ಹೊರಟಾಗ ರಿಕ್ತ ಹಸ್ತದಿಂದ

ಹೋಗ ಬಾರದು. ಕಾಣಿಕೆ ಒಯ್ಯ ಬೇಕು. ಸಧಾಮ ನೆನಪಿಸಿದ.

ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಏನೂ ಇಲ್ಲ .

ನೆರೆ ಹೊರೆಯಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದಳು.

ಸಿಕ್ಕ ನಾಲ್ಕು ಮುಷ್ಟಿ ಅವಲಕ್ಕಿ ತಂದಳು. ಹರಕು ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿದಳು.

( ನಾಲ್ಕು ಮುಷ್ಟಿ = ಧರ್ಮ, ಅರ್ಥ,ಕಾಮ, ಮೋಕ್ಷ, ನಾಲ್ಕು ವಿಧ ಪುರುಷಾರ್ಥ)

ಸುಧಾಮ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ.

ಹೊರಟೇಬಿಟ್ಟ.

ತನ್ನ ಗುಡಿಸಲು ಬಿಟ್ಟ.

ಕೃಷ್ಣನ ಅರಮನೆಗೇ ಬಂದ.

ಅದು ಕೃಷ್ಣಾ ಕಾಲೋನಿ.

ಹದಿನಾರುಸಾವಿರದಾ ನೂರೆಂಟು ಅರಮನೆಗಳು. ಒಳ ಹೊಕ್ಕರೆ ಹೊರ ಬರುವದು ಕಠಿಣ.

ಎಲ್ಲಿ ಎಂತು ಹೆಚ್ಚು ವಿಚಾರ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಮೊದಲು ಕಂಡ ಅರಮನೆ ಒಳ ಹೊಕ್ಕ.

ಕೃಷ್ಣನ ಮನ ಹೊಕ್ಕವನಲ್ಲವೇ!

ಕೃಷ್ಣ ಬಂಗಾರದ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ. ರುಕ್ಮಿಣಿ ಜೊತೆ ಮಾತುಕತೆ.

ಸರ್ವಜ್ಞ ದೂರದಿಂದಲೇ ಸುಧಾಮನನ್ನು ಕಂಡ. ಆನಂದಿತನಾದ.

ಮಂಚ ಬಿಟ್ಟ. ಮೇಲೆದ್ದ. ಓಡಿ ಬಂದ.

ದ್ವಾರದಲ್ಲಿಯೇ ಮಿತ್ರನನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದ.

ಚಾಚಿದ ಎರಡೂ ಬಾಹುಗಳಿಂದ ಆಲಿಂಗಿಸಿದ.

ಕೈಹಿಡಿದು ಒಳಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದ.

ತಾನು ಕುಳಿತ ಮಂಚದ ಮೇಲೇ ಕುಳ್ಳಿರಿಸಿದ.

ರುಕ್ಮಿಣಿ ಉಷ್ಣೋದಕ ತಂದಳು.

ಕೃಷ್ಣ, ಸುಧಾಮನ ಪಾದ ತೊಳೆದ.

ಕೃಷ್ಣ ಸಹಿತ ಎಲ್ಲರೂ ಪ್ರೋಕ್ಷಣೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡರು.

ಜಗದ್ ಪಾವನೆ ಗಂಗೆಯನ್ನು ಪೆತ್ತವ ಬಡಬ್ರಾಹ್ಮಣನ ಪಾದೋದಕ ಶಿರದಿ ಧರಿಸಿದ.

ರುಕ್ಮಿಣಿ ವ್ಯಜನ, ಚಾಮರ ಬೀಸಿದಳು ಅತಿಥಿದೇವನಿಗೆ.

ಕೃಷ್ಣ, ಸಖನ ಯೋಗಕ್ಷೇಮ ವಿಚಾರಿಸಿದ.

ಸುಧಾಮ ನಾಚಿ ನೀರಾಗಿದ್ದ.

ಹರಕು ಬಟ್ಟೆಯ ‌ ಬಡಬ್ರಾಹ್ಮಣ ತಾನೆಲ್ಲಿ,

ಲಕ್ಷ್ಮೀ ಪತಿ ವೈಕುಂಠ ಒಡೆಯ ಕೃಷ್ಣ ಎಲ್ಲಿ?.

ಎನಿತೊಂದು ಗೌರವ!

ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಈತ ದೇವರದೇವ.

ಸಹಪಾಠಿ, ಸಖನೂ ಆದ ದ್ರುಪದರಾಜನ ಅರಮನೆಗೆ ಬಡಬ್ರಾಹ್ಮಣ ದ್ರೋಣರೂ

ಹೋಗಿದ್ದರು.

ಮಗುವಿನ ಹಾಲಿಗಾಗಿ ಒಂದು ಆಕಳು ಬೇಡಲು.

ಅರ್ಧರಾಜ್ಯ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದಿದ್ದ ದ್ರುಪದ.

ಈಗ ಸ್ವೀಕರಿಸಲಿಲ್ಲ. ಮಿತ್ರ ದ್ರೋಹಗೈದ.

'ಸಿರಿತನಕ್ಕೆ ಬಡತನಕ್ಕೆ ಸಖ್ಯ ಸಾಧ್ಯವೇ? ಹೊರಗೆ ಹಾಕಿ; ಎಂದು ಹೊರಗೆ ತಳ್ಳಿದ್ದರು.

ನರರಾಜನಿಗೂ ದೇವರಾಜನಿಗೂ ಇದು

ಏನು ಅಂತರ!.

ಬಂಗಾರದ ತಟ್ಟೆ.

ಬಗೆ ಬಗೆಯ ಭಕ್ಷ್ಯಗಳು.

ಸುಧಾಮನಿಗೆ ಭೂರಿ ಭೋಜನ.

ಬಡಿಸಿ ಉಪಚರಿಸಿದವರು ಸ್ವತಃ

ಕೃಷ್ಣ ರುಕ್ಮಿಣಿಯರು.

ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ನೆರೆದವರೆಲ್ಲ ಅಚ್ಚರಿಗೊಂಡರು.

ಎಲ್ಲಿಯ ಕೃಷ್ಣ, ಇವನೆಲ್ಲಿಯ ಬಡಬ್ರಾಹ್ಮಣ!

ಅವನಿಂದ ಇವನಿಗೆ ಸೇವೆ.

ಏನು ಪುಣ್ಯವ ಮಾಡಿದನೋ ಈ ಕುಚೇಲ!.

ಮೃಷ್ಟಾನ್ನ ಭೋಜನದ ನಂತರ -

ಸುಧಾಮನಿಗೆ ಹಂಸತೂಲಿಕಾತಲ್ಪದ

ಮೇಲೆ ವಿಶ್ರಾಂತಿ.

ಕೃಷ್ಣ ಆತನ ಕಾಲು ಒತ್ತುತ್ತಿದ್ದ.

ಬಾಲ್ಯದ ಗುರುಕುಲದ ನೆನಪುಗಳ ವಿನಿಮಯ. ನಗು ಆನಂದಮಯ.

ಗುರುಕುಲದ ಘಟನೆ ಸ್ಮರಿಸಿದ ಜಗದ್ಗುರು.

ಒಮ್ಮೆ ಕಟ್ಟಿಗೆ ತರಲು ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದು.

ಭಾರೀ ಮಳೆ, ಬಿರುಗಾಳಿ.

ತುಂಬಿ ಬಂದ ಜಲ ಪ್ರವಾಹ.

ಸುತ್ತಲೂ ಕವಿದ ಗಾಢ ಕತ್ತಲ ರಾತ್ರಿ.

ಸಿಕ್ಕಿ ಬಿದ್ದ ಸುಧಾಮ, ಕೃಷ್ಣರು.

ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಆಶ್ರಯ.

ಬೆಳಗ್ಗೆ ಹುಡುಕುತ್ತ ಬಂದ ಸಾಂದೀಪಿನಿ ಗುರುಗಳ ವಾತ್ಸಲ್ಯ.

ಕಳೆದ ಶಿಷ್ಯರು ದೊರೆತರೆಂದು

ಆನಂದ ತುಂಬಿ ಗುರುಗಳ ಆಶೀರ್ವಾದ.

ಕಲಿತ ವಿದ್ಯೆ ಫಲಿಸಲೆಂದು ಬಾಯಿತುಂಬ ಹರಿಸಿದರು.

ಗುರು ಸೇವೆ ದೊಡ್ಡದು. ಗುರು ಪ್ರಸಾದೋ ಬಲವಾನ್ ಎಂದ ಕೃಷ್ಣ.

ಈಗ ಸುಧಾಮ ಹೇಳಿದ -

'ಹೇ ದೇವಶಿಖಾಮಣಿ, ಜಗದೊಡೆಯ,

ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣ,

ನಿನ್ನ ಸಖನಾಗಿ ಪಡೆದಿದ್ದೇ ನನ್ನ ಬಹುಭಾಗ್ಯ.

ದೋಷದೂರ ನೀನೆಲ್ಳಿ,

ದೋಷಭರಿತ ನಾನೆಲ್ಲಿ?

ಸಕಲ ವೇದ ಪ್ರತಿಪಾದ್ಯ ನೀನು.

ಸರ್ವಜ್ಞ ನೀನು.

ನಿನ್ನ ಗುರುಕುಲ ವಾಸ, ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ

ಎಲ್ಲ ಲೋಕವಿಡಂಬನೆ ಸ್ವಾಮಿ.'

ಹೀಗೆ ಮಾತುಕತೆಗಳು..

ಈ ಮಧ್ಯೆ

'ನನಗೇನು ತಂದಿರುವೆ ಮಿತ್ರಾ?'

ಕೇಳದ ದೇವ ಕೇಳಿದ.

ಹೇಳುವವ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ.

ಸುಧಾಮ ನಾಚಿ ಮುಖ ಕೆಳಗೆ ಮಾಡಿದ.

ದಿವ್ಯ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ಒಣ ಅವಲಕ್ಕಿ ಕೊಡುವದೆಂತು? ಕುಚೇಲನ ಚಿಂತೆ.

ಸರ್ವರ ಅಂತರ್ಯಾಮಿ ಕೃಷ್ಣ.

ಸರ್ವ ಪ್ರೇರ್ಯ ಪ್ರೇರಕ.

'ಪತ್ರಂ ಪುಷ್ಪಂ ಫಲಮ ತೋಯಂ.

ಒಂದು ದಳ ತುಳಸಿ, ಬಿಂದು ಗಂಗೋದಕ

ಸಾಕು. ಭಕ್ತಿ ಬೇಕು.

ಭಕ್ತಿ ಇಲ್ಲ. ಬ್ರಹತ್ ಕಾಣಿಕೆ. ನನಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ.'

ಕೃಷ್ಣನ ಮಾತು.

ಈತ ನನ್ನ ನಿಜ ಭಕ್ತ. ಎಂದೂ ಏನೂ ಬೇಡಲಿಲ್ಲ.

ಮುಂದೂ ಬೇಡದಂತೆ ಕೊಡುವೆ ಎಂದುಕೊಂಡ ಕೃಷ್ಣ.

ಸುಧಾಮನ ಜಗದ ನಂಟಿನ ಗಂಟು

ಬಿಡಿಸ ಬಯಸಿದ ಯಾದವೇಂದ್ರ.

ವೈಕುಂಠದರಸ, ಕುಚೇಲನ ತುಂಡು

ಬಟ್ಟೆಯ ಗಂಟಿಗೇ ಕೈ ಹಾಕಿದ.

ಜಗ ಅಚ್ಚರಿಯಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿತ್ತು.

ಒಂದು ಮುಷ್ಟಿ ಅವಲಕ್ಕಿ ತೆಗೆದ. ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡ.

ಸವಿದ. ಸಂತೋಷಪಟ್ಟ.

ಮತ್ತೊಂದು ಮುಷ್ಟಿಗಾಗಿ ಕೈ ಹಾಕಿದ.

ರಮಣಿ ರುಕ್ಮಿಣಿ ತಡೆದಳು.

'ಅಪಾರ ಪುಣ್ಯ ದೊರೆತಾಗಿದೆ ಭಕ್ತನಿಗೆ.

ಭವ ನಾಶಕ್ಕೆ ಸಾಕಾಯಿತಲ್ಲ.

ಈತ ಇಹ ಪರ ದಾಟಿದ.' ಸತಿಯ ಮಾತು.

ಮುಗುಳು ನಗೆ ಮುಕುಂದನ

ಮುಖದ ಮೇಲೆ.

ಅಂದು ರಾತ್ರಿ ಅಲ್ಲೇ ಉಳಿದ ಕುಚೇಲ.

ಮರುದಿನ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟ.

ಕೃಷ್ಣ ಬೀಳ್ಕೊಟ್ಟ.

ಬಂದಿದ್ದು ಯಾಕೆ? ಕೃಷ್ಣ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ.

ಕುಚೇಲ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ.

ದಿವ್ಯ ಕೃಷ್ಣನ ಭವ್ಯ ಮಹಾತ್ಮೆಯ

ಗುಂಗು ಸುಧಾಮನಿಗೆ.

ಊರು ಮುಟ್ಟಿ ಮನೆ ಹತ್ತಿರ ಬಂದಿದ್ದೂ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ.

ನೋಡುತ್ತಾನೆ. ಬೀದಿ ತನ್ನದೇ.

ತನ್ನ ಮನೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಏನಾಶ್ಚರ್ಯ!

ತನ್ನ ಮನೆ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಅರಮನೆ.

ಉಪವನ. ಕೊಳಗಳು. ಮನೆ ತುಂಬ

ದಾಸ ದಾಸಿಯರು. ರೇಷ್ಮೆ ಸೀರೆ. ಚಿನ್ನದ ಆಭರಣ ಮೈ ತುಂಬ. ಮಹಾನ್ ವೈಭವ.

ಪತ್ನಿ ಬಂದು‌ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದಳು.

'ಕೃಷ್ಣನ ಕೃಪೆ.' ಸುಧಾಮನ ಮಾತು.

ತಲೆದೂಗಿದಳು ಹೆಂಡತಿ.

ಸುಧಾಮ ಅಂದುಕೊಂಡ.

ಸ್ವಾಮಿ ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ. ಮಾಡಿ ತೋರಿದ.

"ಕೃಪಾಳು. ಕರುಣಾ ಸಿಂಧು. ದೀನ ಬಂಧು.

ಸಂಪತ್ತಿನ ಮದ ಎನಗೆ ಕೊಡ ಬೇಡ

ಕೃಷ್ಣಾ ಎಂದ.

ಜನುಮ ಜನುಮದಲಿ ನಿನ್ನ ಸಖ್ಯವಿರಲಿ.

ದಾಸ್ಯವಿರಲಿ. ಬಹು ಭಕ್ತಿ ತುಂಬಿರಲಿ.

ನಿನ್ನ ಭಕುತರ ಸಂಗವಿರಲಿ.'

ಸುಧಾಮನ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ.

ತ್ರಿಧಾಮದೊಡೆಯ ಕೃಷ್ಣ.

ತನ್ನ ತ್ರಿಧಾಮಗಳಲ್ಲೊಂದು ಸು ಧಾಮದಲ್ಲಿ

ಭಕ್ತ ಸುಧಾಮನಿಗೆ ಶಾಶ್ವತ ಧಾಮ ಕೊಟ್ಟ.

ಇದು ಸುಧಾಮ, ಭಕ್ತ ಕುಚೆಲನಾಗಿ, ಮತ್ತೆ ಸುಧಾಮ ಹೊಂದಿದ ಪುಣ್ಯ ಕಥೆ. ದಿವ್ಯ ಗಾಥೆ.

ತಥ್ಯ -

ಕೃಷ್ಣ ದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಅರ್ಹತೆ ಏನು? --

ಜ್ಞಾನ, ಭಕ್ತಿ, ವಿರಕ್ತಿ, ನಿಷ್ಠೆ, ಸದಾಚಾರ, ವಿನಯ, ಮೊದಲಾದ ಸದ್ಗುಣಗಳು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಂಪತ್ತು. ಇವು ಬೇಕು.

ಲೌಕಿಕ ಸಂಪತ್ತು ಸಾಕು. ಬೇಕಿಲ್ಲ.

ದೃಷ್ಟಾಂತ - ಭಕ್ತ ಸುಧಾಮ.

ಸುಧಾಮ ಸಖನಿಗೆ ಸಹಸ್ರ ನಮನಗಳು.

ಡಾ.ವಿಜಯೇಂದ್ರ. ದೇಸಾಯಿ.

ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣಾರ್ಪಣಮಸ್ತು.