ಧರ್ಮ ಚಿಂತನೆ:

ಕಾಮ್ಯಕ ವನದಲ್ಲಿದ್ದ  ಪಾಂಡವರು  ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು  'ಬೃಹದಶ್ವರ' ಮುನಿ'ಗಳ ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ  ಪ್ರಸಂಗ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಒಂದು ದಿನ ಒಬ್ಬ ಬೇಟೆಗಾರ ಬರುತ್ತಾನೆ. ಬಂದವನು ಭೀಮನ ಹತ್ತಿರ "ಇಲ್ಲಿ ಇರುವಂಥ  ಗೊಂಡಾರಣ್ಯ  ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಇಲ್ಲಿ ಇರುವಂಥ  ಆನೆಗಳು ಬೇರೆಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ, ಸಿಂಹ ಘರ್ಜನೆ ಮಾಡಿದರೆ ಪರ್ವತಗಳು ಅಲುಗಾಡಿ ಉದುರಿ  ಬೀಳುತ್ತವೆ. ಇಲ್ಲಿಯ  ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿ ಬೇಟೆ ಆಡುವಂಥ ಬಲಶಾಲಿಗಳು, ಪರಾಕ್ರಮಿಗಳು  ಯಾರೂ  ಇಲ್ಲ" ಎಂದನು. ಇದನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದೇ ತಡ ಭೀಮನಿಗೆ ಆಹ್ವಾನ ಕೊಟ್ಟಂತಾಯಿತು. ಇಷ್ಟು ಹೇಳಿದ್ದೇ  ಭೀಮಾ ಬಿಡ್ತಾನಾ? ಹೊರಟೇಬಿಟ್ಟ. 

ಭೀಮನು 'ದಡ-ದಡಾಂತ'  ಭೂಮಿ ಮೇಲೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಅದುರಿದಂತಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನಡೆಯುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ಪರ್ವತಗಳು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಬೀಳಲು ಶುರುವಾಯಿತಂತೆ, ಭಾರಿ ದೊಡ್ಡ ಸಿಂಹಗಳು ಇವನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಹೆದರಿ ಓಡಿದವಂತೆ, ಆನೆಗಳು ಕಂಗೆಟ್ಟು ದಾರಿ ಸಿಕ್ಕ ಕಡೆಗೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋದ್ವಂತೆ, ಇನ್ನು ಹುಲಿಗಳನ್ನು ಭೀಮನೆ ತನ್ನ  ಕೈಯಲ್ಲಿ ಎತ್ತಿ ಎರಡೂ ಕೈಯಿಂದ ತಟ್ಟಿ ಅಪ್ಪಚ್ಚಿ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ನಂತೆ. ಇಡೀ ಕಾಡಿಗೆ ಕಾಡೇ ನಡುಗುತ್ತಾ ಇತ್ತಂತೆ. ಅಂತಾ ಭಾರಿ ಬಲಶಾಲಿ ಭೀಮ, ಅದ್ವಿತೀಯ ಅತುಲ ಪರಾಕ್ರಮಿ, ಭೀಮನ  ನಡಿಗೆಗೆ  ಗಿರಿಶಿಖರಗಳು ಘುಡು-ಘುಡನೆ ಬೀಳುತ್ತಿವೆ, ಅಂಥಾ 'ಸಾಹಸಿ ಭೀಮ' ಇಂಥವರು ತ್ರಿಲೋಕದಲ್ಲೂ ಯಾರು ಇರಲಿಲ್ಲ. 

ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಭೀಮನು ಹೀಗೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದಾಗ, ಮಲಗಿದ್ದ ಒಂದು ಹಾವಿನ ಮೇಲೆ ಕಾಲಿಟ್ಟನು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಅವನಿಗೆ ಕಾಲು ತೆಗೆಯಲು ಆಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಆ ಹಾವು ಭೀಮನನ್ನು ಕಾಲಿನಿಂದ ಸುತ್ತುತ್ತಾ, ಸೊಂಟದಿಂದ ಮೇಲೆಕ್ಕೆ ಸುತ್ತಿ ಬಂದು ಕುತ್ತಿಗೆ ತನಕ  ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಸುತ್ತುವರೆದು,  ಉಸಿರು ಗಟ್ಟಿಸುವ ರೀತಿ ಹಿಡಿದು ಕೊಂಡಿತು.ಭೀಮನಿಗೆ ಏನಾಯ್ತು ಅಂತ  ತಿಳಿಯುವುದರೊಳಗೆ, ಅಲುಗಾಡಲು  ಆಗಲಾರದಷ್ಟು ಉಸಿರುಕಟ್ಟಿತು. ಈ ಕಡೆ ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ಧರ್ಮರಾಯನಿಗೆ ಅಪಶಕುನಗಳು ಆದಂತಾಗಿ, ಭೀಮನಿಗೆ ಏನೋ ತೊಂದರೆಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದು ಬಿಟ್ಟಿತು. ತಕ್ಷಣ ಭೀಮನನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೊರಟನು. ಕಾಡಿಗೆ ಬಂದು ನೋಡುತ್ತಾನೆ,  ಹಾವು ಭೀಮನನ್ನು ಉಸಿರು ಕಟ್ಟುವಂತೆ ಹಿಡಿದು ಸುತ್ತಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದೆ. ಭೀಮನಿಗೆ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು, ಮಾತನಾಡಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ, ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೋಡಿ  ತಾಳ್ಮೆಯ ಪ್ರತಿರೂಪ  ಎಂಬಂತಿದ್ದ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಇದು ಸಾಧಾರಣ ಹಾವಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಂಡು, ಹಾವನ್ನು ಕುರಿತು ನೋಡಪ್ಪ ನೀನು ಯಾರು? ನೀನಂತೂ ಹಾವಲ್ಲ ಯಾರೋ, ಪರಾಕ್ರಮಿಯೋ, ಶಾಪಗ್ರಸ್ತ ಗಂಧರ್ವನೋ, ಕಿಂಪುರುಷನೋ, ಆಗಿರಬೇಕು.ಯಾಕೆಂದರೆ ನನ್ನ ತಮ್ಮ ಭೀಮನನ್ನು ಸೋಲಿಸಲು ಯಾರಿಂದಲೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.  ಅಂಥ ಪರಾಕ್ರಮಿಯನ್ನು ಸೋಲಿಸಿದ ನೀನು ಯಾರು? ಎಂದು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹಾವನ್ನು ಕೇಳಿದಾಗ, ಆಗ ಹಾವು, ಮೊದಲು ನೀನು ಯಾರು? ಅನ್ನುವುದನ್ನು ನನಗೆ ಹೇಳು ಎಂದಿತು. 

ನಾನು ಕುರುಕುಲದವನು, ಪಾಂಡು ರಾಜನ ಮಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರ. ಈ ಹೆಸರು ಕಿವಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತಲೇ ಅವನ ಕಡೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿ, ನೋಡು, ನನಗೆ ನಿನ್ನ ತಮ್ಮನನ್ನು ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಏನೂ ಆಗಬೇಕಿಲ್ಲ ,ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುತ್ತೇನೆ.  ನನಗೆ

ಇವನೇನು  ಬೇಡ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ನೀನು ಉತ್ತರ ಹೇಳಬೇಕು. ಸರಿಯಾಗಿ ಹೇಳಿದರೆ, ನಿನ್ನ ತಮ್ಮನನ್ನು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದಿತು. ಧರ್ಮರಾಯನಿಗೆ ಅನಿಸಿತು,  ಈ ಹಾವಿಗೆಂಥ  ಪ್ರಶ್ನೆ , ಹಾಗಾದರೆ ನೀನ್ಯಾರು?  ಅಂತ ಕೇಳಿದಾಗ, ಆ ಹಾವು ಹೇಳಿತು. ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ನಾನು ನಿನ್ನ ಹಿಂದಿನ ತಲೆಮಾರಿನವನು ಎಂದಿತು. 

ನನ್ನ ಕಥೆ ಕೇಳು, ಹೆಸರು 'ನಹುಷ'. ಬಹಳ ಪರಾಕ್ರಮಿ. ದೇವಲೋಕದ ಇಂದ್ರನನ್ನು ಸೋಲಿಸಿದವನು. ಯಯಾತಿಯ ತಂದೆ, ಬಹಳ ಧರ್ಮಿಷ್ಠ, ನೂರು ಯಜ್ಞಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದವನು. ಹೀಗೆ ಇರುವಾಗ  ಒಂದು ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ 'ನಹುಷನು' ಇಂದ್ರ ಪದವಿಗೆ ಹೋಗುವ ಪ್ರಸಂಗ  ಒದಗಿತು. ದೇವೇಂದ್ರ  ಒಂದು ಯಾಗ ಮಾಡುವಾಗ 'ವೃತ್ತಾಸುರ'ನನ್ನು  ಕೊಲ್ಲಬೇಕಾಗಿ ಬಂದಿತು. ವೃತ್ತಾ ಸುರನು ಬ್ರಾಹ್ಮಣನಾದುದರಿಂದ ಬ್ರಹ್ಮಹತ್ಯಾ  ದೋಷ ಬಂತು.

ಇದರಿಂದ ಇಂದ್ರನು  ಹೆದರಿ ಓಡಿ ಮಾನಸಸರೋವರದಲ್ಲಿ ಇರುವ ಕಮಲದ ದಂಟಿನ ಒಳಗೆ ಸೇರಿ ಅಡಗಿ ಕುಳಿತನು. ಹೀಗಾಗಿ ಇಂದ್ರನ ಸಿಂಹಾಸನ ತುಂಬಲು ಯಾರಾದರೂ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಆಗ ದೇವತೆಗಳಿಗಿಂತ ಸಮರ್ಥನಾದವನು, ಮಾನವನಾದ  'ನಹುಷ'ನನ್ನು  ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ದೇವೇಂದ್ರನ ಸಿಂಹಾಸನದಲ್ಲಿ  ಕೂರಿಸಿ ದೇವತೆಗಳ ರಾಜನೆಂದು ಘೋಷಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ 'ನಹುಷ' ಎಷ್ಟೇ ಧರ್ಮಿಷ್ಠ ,ಸಮರ್ಥ, ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ, ಆಗಿದ್ದರೂ ಮನುಷ್ಯ ಮನುಷ್ಯನೇ, ಹೀಗಿರುವಾಗ ಇವನನ್ನು ದೇವತೆಗಳ  'ರಾಜ ಇಂದ್ರ'ನ ಸಿಂಹಾಸನದಲ್ಲಿ ಕೂರಿಸಿದರು. ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಹುಷನು ಮಾನವ ಸಹಜ ಸ್ವಭಾವದಂತೆ, ಸಿಂಹಾಸನದ ಮೇಲೆ ಕೂರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಅವನಿಗೊಂದು ದುರಾಸೆ ಬಂದಿತು. ದೇವೇಂದ್ರನ ಸ್ಥಾನ ನನ್ನದಾದ ಮೇಲೆ ಇಂದ್ರನ ಹೆಂಡತಿ 'ಶಚೀದೇವಿ' ತ್ರಿಲೋಕ ಸುಂದರಿ ಅವಳು ನನ್ನವಳಾಗಬೇಕು ಎನಿಸಿತು. ಕೂಡಲೇ, ಅವಳಿಗೆ ನೀನು  ನನ್ನವಳಾಗಬೇಕು ಎಂದು ಆಙ್ಞೆ  ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟನು. ಇದನ್ನು ತಿಳಿದು ಗಾಬರಿಯಾದ ಶಚಿದೇವಿ ನಾರದರ ಮೊರೆಹೋಗುತ್ತಾಳೆ. 

ದೇವಾನು-ದೇವತೆಗಳ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬಗೆಹರಿಸುವ ನಾರದರು ಹುಲುಮಾನವನಾದ  ನಹುಷನಿಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಕಲಿಸುವುದು ಅವರಿಗೆ ಚಿಟಿಕೆ ಹೊಡೆದಷ್ಟು ಸುಲಭ. ಶಚಿದೇವಿ ಗೆ,  "ದೇವಿ ನೀನು ಯೋಚನೆ ಮಾಡಬೇಡ' 

ಒಂದು ಕೆಲಸ ಮಾಡು, ನಹುಷನಿಗೆ, ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಆಗಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ಒಂದು ಶರತ್ತಿನ ಮೇಲೆ, ನೀನು ಇಂದ್ರ ಆದುದರಿಂದ  ಸಪ್ತರ್ಷಿಗಳು ಹೊತ್ತುತರುವ ಪಲ್ಲಕ್ಕಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಬರಬೇಕು, ಹಾಗಾದರೆ ಮಾತ್ರ ನಾನು ನಿನ್ನವಳಾಗುತ್ತೇನೆ". ಎಂದು  ಹೇಳಿಕಳಿಸು. ಎಂದು ನಾರದರು ಹೇಳಿದಂತೆ ಶಚಿದೇವಿ ಮಾಡಿದಳು. ಆಗಲೇ ಶಚದೇವಿಯ  ಸೌಂದರ್ಯದಿಂದ ಹುಚ್ಚನಾಗಿದ್ದ  ನಹುಷನು ಆಗಲಿ ಇದೇನ್ಮಹಾ, ಅಂದುಕೊಂಡು, ಸಪ್ತರ್ಷಿ ಗಳನ್ನು ಕರೆಸಿದ. ಪಲ್ಲಕ್ಕಿ ರೆಡಿಯಾಯಿತು. ನಹುಷ ಸಿಂಗರಿಸಿಕೊಂಡು ಪಲ್ಲಕ್ಕಿ ಯೊಳಗೆ ಕುಳಿತನು. ಸಪ್ತರ್ಷಿಗಳು ಪಲ್ಲಕ್ಕಿಯನ್ನು ಹೊತ್ತು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು.

ಸಪ್ತರ್ಷಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಗಸ್ತ್ಯರು ಸ್ವಲ್ಪ ಕುಳ್ಳಗೆ ಮತ್ತು ದಪ್ಪಗೆ  ಇದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ ಬೇರೆ ಋಷಿಗಳ ಜೊತೆ  ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಲು ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ, ಸೊಟ್ಟಗೆ ,ವಾಲಾಡಿ  ನಡೆಯುತ್ತಾ ಬಂದರು. ಪಲ್ಲಕ್ಕಿಯ ಮುಂದಿನ ಭಾಗದಲ್ಲಿ  ಹಿಡಿದು ನಿಂತಿದ್ದರು. ನಹುಷನಿಗೆ  ಶಚೀದೇವಿ ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ತನ್ನವಳಾಗುತ್ತಾಳೆ, ಎಂಬ ಅವಸರ. ಹೀಗಾಗಿ ಅಗಸ್ತ್ಯರಿಗೆ  ಬೇಗ ಬೇಗ ಹೋಗಿ ಅಂದನು. ಆದರೆ ಅಗಸ್ತ್ಯರಿಗೆ ಆಗಲಿಲ್ಲ. "ಆತುರಗಾರನಿಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಮಟ್ಟ ಕಡಿಮೆ" ಅನ್ನುವ ಹಾಗೆ,  ಮುಂದೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ  ಅಗಸ್ತ್ಯರಿಗೆ ನಹುಷನು  ತನ್ನ ಕಾಲಿಂದ  ಒದ್ದು 'ಸರ್ಪ ಸರ್ಪ' ಅಂದ (ಸರ್ಪ ಅಂದರೆ ಬೇಗ ನಡೆಯಿರಿ ಅಂತ). ಅಗಸ್ತ್ಯರಿಗೆ ಸಿಟ್ಟು ಬಂತು. ಪಲ್ಲಕ್ಕಿಯನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಇಳಿಸಿ, 'ನೀನೇ ಸರ್ಪ ಆಗಿ ಭೂಮಿಗೆ ಬೀಳು' ಅಂತ ಶಾಪ ಕೊಟ್ಟರು. ನಹುಷನಿಗೆ ಆವಾಗ ತಪ್ಪಿನ ಅರಿವಾಯಿತು. ಹೆದರಿಕೆಯಿಂದ ಕೂಡಲೇ ಅವರ ಕಾಲಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಬೇಡಿಕೊಂಡನು. ಮಹರ್ಷಿಗಳೇ ಇದರಿಂದ ನನಗೆ ಯಾವಾಗ ಬಿಡುಗಡೆ ಎಂದು ಅಳುತ್ತಾ ಕೇಳಿದನು. ಆಗ ಅಗಸ್ತ್ಯರು "ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ, ಅಂದರೆ ಯಾವಾಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರ ಬಂದು ನಿನಗೆ ಧರ್ಮದ ಚಿಂತನೆಯನ್ನು ಮಾಡಿ, ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಸಮಾಧಾನವಾಗುವಂತೆ ಅವನಿಂದ  ಉತ್ತರ  ದೊರೆತ ಮೇಲೆ ನಿನ್ನ ಸರ್ಪ ಶರೀರ ಹೋಗಿ ಮನುಷ್ಯಶರೀರದಿಂದ  ಸ್ವರ್ಗಲೋಕಕ್ಕೆಚ ಬರುತ್ತಿ" ಎಂದರು. ಅವತ್ತು ಕೊಟ್ಟ  ಶಾಪದಿಂದ ಅಲ್ಲೇ ಬಿದ್ದು ಯುಧಿಷ್ಠಿರ ಬರುವುದನ್ನೇ  ಕಾಯುತ್ತಾ ಬಿದ್ದಿದ್ದನು. ಯಾವಾಗ ಧರ್ಮರಾಜ ಬಂದಿದ್ದು ತಿಳಿಯಿತೋ, ನಹುಷನಿಗೆ ಶಾಪದಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಹೊಂದುವ ಅವಕಾಶ ಬಂದಿತು. 

ನಹುಷ ಮತ್ತು ಯುಧಿಷ್ಟಿರನ ನಡುವೆ ನಡೆದ ಜಿಜ್ಞಾಸೆಗಳಿಗೆ ಸರಿಯಾದ ಉತ್ತರ ದೊರೆತಾಗ, 'ನಹುಷ'ನಿಗೂ ಶಾಪದಿಂದ ಮುಕ್ತಿ, 'ಭೀಮನಿಗೂ, ಸರ್ಪದಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆ  ದೊರೆಯುವುದು. 

"ನಮ್ಮ ಪ್ರಾಪಂಚಿಕ ಜೀವನದ ವಿಷಸರ್ಪ ನಮ್ಮನ್ನು ಸುತ್ತು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಸಿ ಕಂಗಾಲು ಮಾಡಿದಾಗ, ಇದರಿಂದ ಪಾರಾಗಬೇಕಾದರೆ,

"ಧರ್ಮ ಚಿಂತನೆಯಿಂದ ಮಾತ್ರ ಸಾಧ್ಯ" 

"ಯದಾಯದಾಹಿ ಧರ್ಮಸ್ಯ  ಗ್ಲಾನಿರ್ಭವತಿ ಭಾರತ !

ಅಭ್ಯುತ್ಥಾನಮಧರ್ಮಸ್ಯ  ತದಾತ್ಮಾನಂ ಸೃಜಾಮ್ಯಹಂ.